Olga versus autorijden…

Ik kan best een stresskipje zijn. Ik maak me druk om van alles en nog wat en kan (in mijn ogen onterecht) me zorgen maken over de gekste dingen. De ziekte van mijn mama staat bovenaan mijn zorgenlijstje en dat is heel terecht. Je moet wel heel raar in elkaar zitten als je daar niet eens over zou piekeren. Maar er is een nieuwe stressfractor in town en hij heet: autorijlessen.


Ik begon met lessen toen ik net 28 was. Dus tien jaar nadat ik mocht beginnen. Ik had altijd genoeg smoesjes gehad, (geen geld, geen tijd) maar nu had ik een erfenis van mijn lieve oma (rust in vrede) en ik ben zzp’er en kan dus mijn eigen tijd indelen. Ik kon er dus niet meer omheen. Ik dacht dat de eerste les boeken het moeilijkst zou zijn, maar dat was pas de openingsact…

Sodeju, ik had niet verwacht dat ik het er zó moeilijk mee zou krijgen. Dat rondrijden op parkeerterreintjes ging nog wel, maar vanaf het moment dat ik voor het eerst een landweggetje opreed, zat ik met klotsende oksels achter het stuur. Pedalen, een schakelstokje, spiegels, toerenteller, kilometerteller, al die andere mensen op de weg, ik heb niet genoeg ogen in mijn hoofd of genoeg hersenen in mijn pan om het allemaal bij te benen. En dat terwijl ik les krijg van een lieve mevrouw die me rustig overal doorheen probeert te loodsen.

Wat ik er nou precies zo vervelend aan vind, ik kan er niet helemaal achterkomen. Het is vooral het nog-geen-controle-hebben. De routine van schakelen en kijken en multi-tasken zit er nog niet bepaald in (ik heb al flink wat lesuren gehad, gaat dat moment ooit nog komen!?). En dat gecombineerd met zo’n moordmachine op hoge snelheid (ik had op de snelweg het gevoel dat ik in een achtbaan zat) maakt me op zijn zachtst gezegd een beetje eh, nerveus… Ik passeer voetgangers en fietsers nog net niet gillend (‘ga ALSJEBLIEFT aan de kant, straks lig je onder mijn moordmachine’) en hou accuut op met gas geven als ik de situatie even niet meer snap.

Ik keek dus rijkhalzend uit naar de drie weken dat mijn rij-juf op vakantie ging en ik dus drie weken auto-vrij had. En toen het zover was, voelde ik me sinds de eerste keer in maanden ge-wél-dig. Mijn werk was elke dag op tijd af, ik kookte de sterren van de hemel en ons huis was schoon en netjes. Aan het einde van de week realiseerde ik me dat ik niet alleen de dag en de paar uur voor mijn rijles met een bonzend hart door mijn huis liep, maar dat ik bijna de hele week met opgetrokken schoudertjes en een frons op mijn kop rondsjokte. Want over een paar dagen was het alweer zover. Elke keer als ik in mijn agenda keek en die helse afspraak zag staan, had ik al geen zin meer in alle andere dingen die week. Holy crap, dat is niet cool! Waarom heeft zoiets sufs als autorijlessen zó belachelijk veel invloed op de rest van mijn week?!

Ik had er stiekem tussendoor al over nagedacht: zou ik ook gewoon kunnen stoppen met deze onzin? Waarom deed ik het eigenlijk? Zodat Tom af en toe eens een biertje kon drinken als we met de auto waren? Maar stoppen is ook zo wat, de lessen zijn al betaald en er komt een dag dat ik mezelf ga vervloeken dat ik geen rijbewijs heb. Maar hoe ga ik mezelf in VREDESNAAM nog maandenlang door mijn rij-depressie heenslepen!? Tom suggereerde om juist nog veel meer lessen nemen. Objectief gezien best een goed idee, zo zou ik het misschien sneller onder de knie krijgen. Maar de suggestie zorgde juist voor een mini-paniek-aanval aan mijn kant (inclusief méérdere ugly cries, ik was in bad shape). Mijn moeder raadde aan om in plaats van twee uren achter elkaar, maar één uurtje per keer te rijden. Maar dan zat ik er nog minstens twee keer zolang aan vast. Ook geen optie! En ik kon zelf niet iets beters verzinnen en dat was mooi kut. Want een probleem zonder oplossing, dat trek ik erg slecht.

Koos (jullie kennen hem wel van zijn gastblogjes over geluk, lees hier en hier) kwam met een oplossing waar ik in eerste instantie inwendig mijn ogen voor rolde: ‘misschien kun je ontspanningsoefeningen doen of mediteren tussendoor, om rustiger te worden. En het is ook heel belangrijk dat je auto-juf weet dat je er zoveel moeite mee hebt, misschien kan ze je ermee helpen.’ Maar hoe langer ik erover nadacht, hoe interessanter het klonk. Ik sprak met een vriendinnetje die zich ook weleens erg druk kan maken en die elke week naar een yoga/meditatieles ging. Toen ik een beetje moeilijk keek, vertelde ze over een boek waar ze heel veel aan heeft gehad, waar ook veel meditatie oefeningen in stonden. ‘Doe mij die maar, kan ik lekker thuis doen.’ Babysteps!

Het boek blijkt heel wetenschappelijk (geschreven door een hoogleraar klinische psychologie, niks zweverigs aan) en ik ben nu al hooked. Er staat een programma in van acht weken met oefeningen en heel veel wijsheid over gekke mensenhersenen. Ook heb ik gisterochtend in tranen (geen ugly cry gelukkig, mascara was nog op zijn plek) toegegeven aan mijn rij-juf dat het autorijden me héél zwaar viel, zwaarder dan ik zelf had verwacht en zwaarder dan dat ik zelf acceptabel vond. Niet makkelijk om te zeggen, want guttegut, het zijn maar autorijlessen. Maar als ik de eindstreep wil halen, dan kan ik alle hulp gebruiken die ik kan krijgen.

Waarom ik dit allemaal vertel? Omdat ik vast niet de enige ben die moeite met iets heeft, waarvan ie het belachelijk vindt dat ie er moeite mee heeft. Dan lijkt het alsof je een mietje en een sufferd bent omdat je de enige bent die het niet bij kan benen. Toegeven aan jezelf dat je iets lastig vindt en dat je wat meer hulp nodig hebt is héél moeilijk, maar het levert (waarschijnlijk, we moeten nog zien) veel meer op dan doorploeteren en vooral heel pissig op jezelf zijn.

♥♥♥

Wat valt jou zwaarder dan je zou willen toegeven? Waar zou jij wel een beetje extra hulp / een luisterend oor voor kunnen gebruiken? En als je het hier liever niet vertelt (kan ik me voorstellen) vertel het dan wel aan iemand anders die je kan helpen.

REACTIES:

  1. Karin Éénig wonen

    Och ik heb er ook ontzettend lang over gedaan, zat ook altijd met zweterige handen achter het stuur, ik vond er niets aan en was heel gespannen. Ik was ook op zo’n punt dat ik dacht ‘laat maar, ik stop ermee!’ Maar echt, ik zou nu niet meer zonder kunnen, het geeft je zoveel vrijheid. En wanneer je eenmaal zelf mag rijden is het veel relaxter om te doen, niet iemand die steeds op je vingers kijkt, je ontwikkeld dan meer je eigen rijstijl. Niet stoppen hoor, als ik het kan, kan jij het ook! Het maakt je leven zoveel makkelijker!

    Reageren
  2. Reggy | Project R.

    Oh man, ik vond rijlessen verschrikkelijk. Maar uiteindelijk heb ik het met veel pijn en moeite gehaald en viel er zo’n ontzettende last van mijn schouders. Ik reed niet slecht – maar elke keer als ik examen deed, kreeg ik zo ontzettend veel stress en zenuwen dat alles wat ook maar fout kon gaan, fout ging. Ik heb er uiteindelijk 4 examens en een tussentijdse toets voor over moeten hebben (en een pauze van 4 jaar tussendoor omdat mijn geld en tijd ook even op was). Maar uiteindelijk gaf het me zo veel meer vrijheid om wel met de auto weg te kunnen dat ik er geen spijt van heb gehad. Maar man, wat had ik liever al die onzin over geslagen. :-)

    Reageren
  3. Alisa

    Ik kwam er dit jaar ook achter dat ik misschien wat hulp nodig had. Ik wordt heel zenuwachtig als ik contact moet hebben met mensen, echt tot paniekaanvallen toe. Ik ben na lang uitstellen toch bij een psycholoog langs gegaan, daar bleek dat ik een sociale fobie heb. Nu zit ik op de helft van mijn sessies en het gaat al een stuk beter! Nooit gedacht dat ik naar een psycholoog zou gaan en de opdrachtjes die ik moet doen slaan ook eigenlijk nergens op, maar wat helpt dat helpt! :P

    Die angst voor autorijden is ook wel heel herkenbaar hoor! Ik heb nu een half jaar mijn rijbewijs, maar ik vond rijles echt vreselijk! Ik heb er heel lang over gedaan en toen ik eenmaal mocht afrijden had ik nog steeds niet het gevoel dat ik er klaar voor was. Maar die dag ging het plotseling heel relaxt, alsof er een switch bij me over ging! Ik heb nu af en toe nog wel kleine paniek aanvallen in de auto (soms ook wel hele grote…) maar het gaat steeds beter.

    Oh en met mediteren ben ik ook begonnen. Ik deed het eerst via de website headspace en nu zoek ik op youtube gewoon naar korte meditatie oefeningen. Ik had er eerst ook helemaal niks mee, maar ook hier moet ik toegeven dat het echt werkt!

    Succes met je rijlessen, je kan het! :D

    Reageren
  4. Frauke

    Awww ik herken hier best wel veel van! Het is echt héél stresserend om te leren autorijden! Ik doe het zo onderhand al een jaar (1 keer per week een paar uurtjes, met mijn papa) en hij heeft ook veel geduld moeten hebben met mij in het begin. Hou je gewoon voor dat het echt geen schande is als je er lang over doet om het leren, niet iedereen is daar even goed in! Het is ook gewoon heel veel tegelijkertijd, bij drukke situaties stress ik nog altijd ontzettend veel en dat terwijl ik binnenkort mijn examen moet gaan doen. Ze zeggen ook altijd dat je pas nadat je je rijbewijs hebt, je echt begint te leren autorijden (de eerste 5 jaar, ofzo), dus het hoeft niet perfect te zijn! Dat dus over het rijden, haha! Maar goed dat je zo’n boek hebt dat je vooruit kan helpen, en dat je het hebt verteld aan de vrouw van de rijschool. Rustig aan kom je er wel! Succes :)! X

    Reageren
  5. Malou

    Auto rijden IS ook eng, ik vind het echt niet gek dat je er moeite mee hebt.. Ik les zelf sinds april en ging in het begin echt super lekker, maar de laatste twee/drie weken gaat het ineens een stuk moeizamer, echt jammer. Ik heb bijna TTT maar ik vraag me af of dat wel slim is haha.. Ik denk dat je je niet druk moet maken om het feit dat je er misschien lang over doet, of je er nu drie maanden, zes maanden, een jaar of drie jaar over doet – het gaat er om dat jij met een zeker gevoel kunt afrijden en je rijbewijs kunt ontvangen. Dat papiertje heb je (als het goed is) de rest van je leven en dan maakt het echt niet uit of je 20, 40 of 60 rijlessen hebt gehad! =]

    Reageren
  6. Deisy

    Dit had dus bijna mijn verhaal kunnen zijn hoor dame. Ook ik heb mijn rijlessen als verschrikkelijk ervaren. Toen mijn rijinstructeur tegen mij zei dat ik “nooit zou kunnen autorijden en maar op moest geven”, kon ik alleen maar huilen en besloot ik 1 ding: ik ga hem bewijzen dat hij het gewoon ongelooflijk fout heeft. Heel veel bloed, zweet en tranen (en 2x afrijden) verder en ik heb mijn papiertje op zak. Tegenwoordig moet ik voor mijn werk veel km’s maken en autorijden zit echt in mijn bloed (parkeren iets minder, maar dat vergeten we maar even haha). Ik maak mij tegenwoordig niet meer druk om het autorijden en doe het gewoon. Wat ik dus tegen jou wil zeggen: geloof gewoon in jezelf, ik weet zeker dat je niet zo slecht bent als dat je zelf denkt, maar dat is gewoon een fase waar veel mensen doorheen gaan. Zelf ik, de persoon van wie werd gezegd dat ik nooit zou kunnen autorijden, heb mijn rijbewijs en tot op heden geen schade of wat dan ook gereden (klopt even af). Dus geloof gewoon in jezelf lieve dame, ik weet zeker dat het goed komt <3

    Reageren
    1. Olga Bericht auteur

      Wat naar dat je rij leraar dat tegen je gezegd heeft en wat GOED dat je ondanks zijn ‘professionele’ mening door hebt gezet. Heel inspirerend om te horen, ik ga aan je denken de volgende keer. <3

      Reageren
  7. Daphne

    Oh, verschrikkelijk ja, rijlessen. Ik had er iets minder moeite mee, maar kon het soms ook écht vervloeken. Vooral de week tussen mijn tussentijdse toets (toen ik te horen kreeg dat ik absoluut niet op niveau zat) en mijn daadwerkelijke examen was hels. Ook meerdere ugly cries, inderdaad. Maar, uiteindelijk heb ik het gehaald! Komt vast goed!

    Reageren
  8. Saskia

    Ik vind auto rijden dus echt heel leuk. Vooral in een echte auto met radio. We rijden zelf in een oude eend, zonder radio en heel veel lawaai op de snelweg. Maar heeft ook zo z’n charmes. (Mensen die naast je komen rijden en hun duim opsteken, foto’s die worden gemaakt etc…).

    Het is inderdaad in het begin veel om te leren en vooral in je systeem te krijgen. Maar oefening baart kunst en pas als je je rijbewijs hebt en zelf op pad gaat leer je echt rijden. In het begin natuurlijk super spannend en vooral heel eng. Maar dat wordt vanzelf minder.

    In jezelf blijven geloven. En wat een vrijheid heb je straks als je je rijbewijs hebt.

    En wat bij mij zwaarder valt dan ik dacht? Het werk leven. Ik vind werken heel leuk, maar kan het thuis moeilijk los laten en haat de dingen die er nog naast komen. Ik had verwacht dat ik veel meer tijd voor leuke dingen zou hebben, maar ben daar vaak te moe voor en door mijn onregelmatige diensten ben ik vaak aan het werk als andere vrij zijn. Ik moet er dus nog steeds erg aan wennen.

    Reageren
  9. Desi

    Pffff wat vervelend dat je rijlessen zo zwaar vallen, maar knap hoe je ermee omgaat. Ik vond rijlessen ook echt de hel. Na 60 lessen heb ik mijn papiertje (gelukkig in één keer) gehaald en daar ben ik zooooo blij mee. Autorijden is namelijk veel leuker als je eenmaal je rijbewijs hebt. Ik werd zo zenuwachtig van mijn rijleraar die me de hele tijd aan het observeren was. Ik droom nog steeds bijna wekelijks dat ik af moet rijden en dan alles verkeerd doe, haha.

    Reageren
  10. nina

    Zo herkenbaar! Of nou ja, niet met rijlessen, maar ik heb dat wel af en toe met andere dingen. Meestal begint het allemaal leuk en aardig, maar dan gebeuren er een paar dingen die me een rotgevoel opleveren, en dan wordt dat ‘ding’ elke week groter in mijn hoofd, totdat het me zo’n beetje opbreekt. Ik had dat bijvoorbeeld bij het koor waar ik zing. Ik vond het zo leuk, dat ik in het bestuur ging, maar langzaam maar zeker voelde ik me er steeds minder op mijn plek en bracht het duizendmiljoen spanning met zich mee. Uiteindelijk heb ik het voorzittersstokje overgedragen en nu ben ik zelfs even met de repetities gestopt, om weer eens rustig adem te kunnen halen. Ik vond het vooral heel moeilijk om aan mezelf en aan anderen toe te geven, maar blijkbaar zit ik nu eenmaal zo in elkaar. Dus ja, ik snap helemaal wat je bedoelt! Ik hoop dat die meditatie-oefeningen je blijven helpen, en dat je over een poosje de auto de baas bent :) Want heus, dat moment gaat er komen :)
    O, en nu ik toch zo zit te typen, word ik ook wel een beetje benieuwd naar dat boek. Hoe heet het? :)
    Liefs!

    Reageren
  11. Andrea

    Ik vond rijlessen heerlijk en geniet van rijden. Mijn zusje daarentegen wat minder, zij lest tegenwoordig in een automaat en dat gaat veel beter. Is dat geen optie? Dan krijg je een speciaal rijbewijs, maar kan je wel rijden, zonder het mega-multitasken.
    Ik deed overigens wel vijf keer over het afrijden. En mannnn wat was dat stressvol.

    Reageren
  12. Nienke

    Ik heb ook pas vorig jaar, op mijn 24e leren rijden en heb nog steeds niet alleen gereden! De stress neemt af maar ik geef toe dat rijden nog bijlange geen routine klusje is geworden. Het voelt inderdaad als een klusje, iets waar ik tegenop zie! Met oefening gaat het beter maar ik denk dat sommigen meer gemaakt zijn om te rijden dan anderen :) im ieder geval: veel succes en doorzetten! Wat als Tom bijvoorbeeld een arm breekt ? Dat was eens het geval bij mijn vriend en dan zat ik echt te balen dat ik geen rijbewijs had!

    Reageren
  13. Fleur

    Oh wat kan ik me dit goed voorstellen! Ik heb ook achteraf gezien met dit soort gevoelens en ‘waan’ ideeen achter het stuur gezeten.. Ik had gelukkig een instructeur die ook gespecialiseerd was in faalangst waardoor hij voor letterlijk alles de tijd nam. Ik denk dat als ik een ‘gewone’ instructeur had gehad, dat ik het dan ook niet had gered! Inmiddels heb ik mijn rijbewijs in september alweer 2 jaar (al heb ik het idee dat het nog lang geen jaar geleden is dat ik hem haalde maar oké), ben ik blij dat ik hem heb maar rij ik nog steeds als een hele grote beginneling en kan ik nog steeds niet inparkeren.. Ik hoop dat je via deze manier toch je rust kunt vinden, want écht; als je hem eenmaal hebt.. Dan ben je al die bloed zweet en tranen zo hard dankbaar! (óke, misschien een beetje een rare zin, maar ik denk wel dat je hem snapt:)).

    Reageren
  14. brittaaa

    Ik zat echt precies in hetzelfde schuitje. Heeeeel herkenbaar. Snap ook niet dat ik mijn rijbewijs gehaald heb. Inmiddels heb ik al heel lang niet meer gereden, ook door mijn gezondheid, en ben ik dus super bang om weer achter het stuur te moeten kruipen. Ik hoop dat voor jou de meditatieoefeningen een uitkomst bieden! Wel fijn dat je een instructrice hebt waarbij je zo eerlijk kunt zijn. Ik heb nooit verteld hoe erg ik de rijlessen vond.

    Reageren
  15. Silke

    Hier herken ik mijzelf zó hard in… Toen ik 18 werd, heb ik mijn theorie-examen gedaan en kon ik dus leren rijden met een voorlopig rijbewijs (zo gaat dat hier in België, geen idee of dat in Nederland hetzelfde is) maar ik was constant bang en zenuwachtig, en maakte dus ook geen tijd om te gaan rijden. Plots was het 3 jaar later, en was mijn voorlopige rijbewijs dus verlopen.

    Intussen ben ik 24, en blijf ik maar smoesjes verzinnen om er niet opnieuw aan te moeten beginnen, zucht. Ik ben benieuwd om nog meer te lezen over jouw vooruitgang, hou je ons op de hoogte?

    Reageren
  16. Iris Vank

    Ik was ook een ramp met rijlessen. Ik was ook een paar jaar ouder, was aan het afstuderen, ben nogal een denker en merkte een ENORME stress in mijn hoofd als ik van mijn rustige studiekamertje ineens in het verkeer zat. Dan raakte mijn hoofd soms gewoon een beetje op tilt. Daar kwam bij dat ik vanwege mijn analytische achtergrond geen dingen op mijn gevoel kan doen en dat snapte mijn instructeur niet zo. Dat was niet erg, dan duurt het gewoon langer dan bij anderen, maar dat rijbewijs is net zo goed binnen handbereik. Doorzetten, dat is het enige advies. Ik was op een gegeven moment het lichtend voorbeeld voor mijn rijonstructeur dat doorzetten echt resultaat had. Toen ik mijn rijbewijs had moest ik hopeloze gevallen ophalen om te laten zien dat er voor iedereen hoop was omdat het mij ook was gelukt, hahaha! Moraal van het verhaal: je bent geen uitzondering en het gaat je lukken!!

    Reageren
    1. Iris Vank

      Oja, ik heb volgens mij echt 90 lessen gehad. Ik was de goudmijn van mijn rijschool. Maar hey, rijden gaat me echt prima af nu. Heb in de afgelopen 10 jaar nog maar 1 keer een flinke deuk in mijn auto gereden. ;)

      Reageren
  17. Els

    Ik heb mijn rijbewijs nu 10 jaar, maar ik kan niet zeggen dat ik auto rijden nou zo leuk vind, het is wel heeeel makkelijk om een rijbewijs te hebben. Dus nog maar even doorzetten

    Reageren
  18. Tamara

    Oh je bent zeker niet de enige die dat heeft/had! Toen ik voor de eerste keer begon met rijlessen volgen ging het ook echt niet goed, ik had er geen lol in en ik had ook nog eens een rij instructeur die vond dat vrouwen beter niet achter het stuur konden zitten… Geen pretje dus. Maar ik ben blij dat ik toen een andere instructeur gekozen heb en doorgezet heb, want het is zo handig om te hebben! Ik ben met mijn autotje inmiddels overal wel heen gereden (helaas is die nu echt op, maar he, ik heb er wel veel lol mee gehad en zodra het kan koop ik weer een nieuwe) Dus kortom: zet door, je zult er geen spijt van krijgen :)

    Reageren
  19. Nina

    Is medeleedvermaak een woord? Anders moet dat binnenkort maar worden genoteerd in de Van Dale – het beschrijft dit stukje zó goed. Hoewel ik nog geen autorijlessen heb gehad, herken ik de situatie volkomen, al vanaf het moment dat ik moest leren fietsen zonder zijwieltjes. Gelukkig heb je als kleuter geen mascara op en is een ugly cry dan maatschappelijk wat meer geaccepteerd :P Nee, maar nu nog zijn er situaties waarin ik volkomen lijk te blokkeren en het liefst weg wil kruipen (deadlines… om maar iets te noemen). De laatste keer dat ik mij zo onder een groot project voelde was de laatste toetsweek waarin ik echt niets snapte van wiskunde. Elke les (en bijles) werd ik alleen maar verdrietiger inderdaad. “Nou ja, schouders er onder zetten was het advies” – sommige dingen moet je eenmaal afmaken.
    Heel veel succes in ieder geval!

    Reageren
  20. Sabine

    Mega herkenbaar! Mocht je ondanks alle ontspanningsoefeningen er nog niet doorheen komen, kun je ook gaan denken aan een rijbewijs voor een automaat. Scheelt ontzettend veel stress van het schakelen etc. Ik wens je heel veel succes!

    Reageren
  21. Soraya

    Ik kan niet anders dan zeggen dat ik dit ook had. En ik heb mijn rijbewijs ook puur op vertrouwen gekregen, omdat de examinator wel zag dat ik megagestrest was tijdens het rijden met anderen in de auto. Ik ben eroverheen gekomen toen ik mijn rijbewijs kreeg en in mijn eentje mocht rijden. Voor een rit van 200km draai ik mijn hand niet meer om (zover woon ik van mijn familie vandaan). You’ll get there!!!! Ook al lijkt dat nu misschien onmogelijk. Ik vind het knap dat je ondanks je angst toch door gaat, you can do this!!! Op dit moment heb ik het zwaar met alle ballen in de lucht houden nadat ik míjn relatie heb verbroken. Gelukkig heb ik wat lieve vriendjes waarbij ik terecht kan.

    Reageren
  22. Stephanie

    Heel herkenbaar. Ik heb ook nooit haast gehad met het halen van mijn rijbewijs. Toen ik eindelijk begon heb ik een jaar lang rijlessen gehad, maar kon niet over het idee heen dat ik in een potentieel moordmobiel op vier wielen reed. Mijn rij instructeur ging hier ook veel te makkelijk mee om. Twee keer gezakt en wat een opluchting toen het geld op was.
    Een aantal jaren later ben ik naar Leeuwarden verhuisd, bij mijn vriend ingetrokken, die vond dat ik het wel weer kon proberen. Een familielid van hem heeft ook heel veel stress van rijlessen gehad, maar maakte gebruik van een rijschool voor moeilijke gevalletjes. En rijdt tegenwoordig met veel plezier rond.
    Ik ben ook bij die rijschool gaan lessen, Beste beslissing ooit. Je kunt meteen je bezwaren op tafel leggen, ze gaan er serieus mee om. Geen onzin zoals de vorige klant haalt jouw op en breng jij weer weg. Je zit gewoon alleen met de rij instructeur en oefent datgene wat jij nodig hebt. Binnen een jaar had ik mijn rijbewijs.
    En door een autovakantie naar het buitenland vind ik rijden in Nederland meteen niet zo eng meer.

    Reageren
    1. Olga Bericht auteur

      Mijn rij-juf laat me ook niet andere mensen ophalen, ik zit alleen met haar in de auto. En ik hoop dat dit ‘moeilijke gevalletje’ het ook gaat redden en op autovakantie kan naar het buitenland. ;)

      Reageren
  23. Pingback: Selfhelp update #1 | Team Confetti

  24. Eva

    ik ben een megaprut rijles leerling haha, ik ben de tel kwijt maar ik heb denk ik al bijna 100 lessen gehad. Ik ben gewoon denk ik niet iemand die van nature een held is met auto’s, inzicht in het verkeer en alle dingen die heul heul hard gaan. op een gegeven moment was ik zo bang dat ik alleen maar ieniemienie stukjes autoweg aankon waarbij ik nog net niet ging hyperventileren, sjezus ik zag al helemaal voor me hoe ik mezelf inclusief instructeur te pletter zou rijden. ik had er gewoon geen vertouwen in dat ik het in mijn eentje veilig kon. Maar wonderbaarlijk genoeg ben ik over mijn autoweg angst (ik vind het nog altijd geen leuke bezigheid maar ik kan in ieder geval blijven ademen) en gaat het nu heel goed. Stiekem vertel ik ook nog even niemand dat ik al 3 examens gehad heb want daar schaam ik mij dan toch een beetje voor! Bij ieder examen heb ik steeds beter gereden en man wat ben ik gelukkig als ik rijden eindelijk als relaxt en fijn kan zien.
    Heeeel erg veel doorzettingsvermogentjes en sterkte met je autorij-avontuur en hou ons op de hoogte~!
    liefs,
    Eva

    Reageren
  25. buy weed online

    The online weed marketplace is in the midst of a rapid expansion. Given that marijuana is still not legal for recreational use in most states and remains illegal at the federal level, many consumers are turning to the internet to find trustworthy vendors. The most obvious reason why you should buy weed online is buy weed online because it’s discreet……….

    Reageren
  26. West Coast Cannabis

    In Canada, the cannabis market is fragmented and confusing. Different provinces and territories have different rules about how old you need to be to buy weed, where you can buy it, and how much you can possess. As we’ve talked about, legal weed is a term used to describe cannabis West Coast Cannabis that is cultivated and sold legally under certain regulations and conditions……..

    Reageren
  27. Online dispensary canada

    One of the main benefits of using an online dispensary in Canada is the convenience it offers. Customers can browse products, place orders, and have them delivered to their doorstep, all from the comfort of their own homes. This is especially useful for those who live in remote areas, or who have mobility issues and find it difficult to travel to a physical dispensary…

    Reageren
  28. Weed dispensary

    A Weed dispensary is a place where consumers can purchase cannabis products such as flowers, edibles, concentrates, and topicals. These dispensaries can be found in various forms, including storefronts, mobile delivery services, and online shops. In states where cannabis is legal, these dispensaries must comply with strict regulations and undergo regular inspections to ensure they meet health and safety standards……..

    Reageren
  29. Weed dispensary

    A Weed dispensary is a place where consumers can purchase cannabis products such as flowers, edibles, concentrates, and topicals. These dispensaries can be found in various forms, including storefronts, mobile delivery services, and online shops. In states where cannabis is legal, these dispensaries must comply with strict regulations and undergo regular inspections to ensure they meet health and safety standards…

    Reageren
  30. Online dispensary canada

    One of the main benefits of using an online dispensary in Canada is the convenience it offers. Customers can browse products, place orders, and have them delivered to their doorstep, all from the comfort of their own homes. This is especially useful for those who live in remote areas, or who have mobility issues and find it difficult to travel to a physical dispensary……

    Reageren
  31. Buy weed online

    Another advantage of buying weed online is the privacy it provides. Not everyone feels comfortable going to a physical dispensary and being seen purchasing marijuana products. With online dispensaries, customers can place their orders discreetly, and have them delivered directly to their doorstep….

    Reageren
  32. Buy weed online

    Another advantage of buying weed online is the privacy it provides. Not everyone feels comfortable going to a physical dispensary and being seen purchasing marijuana products. With online dispensaries, customers can place their orders discreetly, and have them delivered directly to their doorstep……….

    Reageren
  33. buy weed online canada

    One of the main benefits of using an buy weed online canada is the convenience it offers. Customers can browse products, place orders, and have them delivered to their doorstep, all from the comfort of their own homes. This is especially useful for those who live in remote areas, or who have mobility issues and find it difficult to travel to a physical dispensary.

    Reageren

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *