Confetti soap #29 + kattenbonus!

26 juli 2015 | Olga | confetti soap, personal | 88 reacties.

Afgelopen week ging ik drie dagen dansen en kamperen in Leeuwarden, poseerde ik met een pannenkoek en ging Mo gezellig mee in bad.

Vorig weekend gingen Tom en ik met een grote groep leuke mensen naar Welcome to the Village, een muziekfestival in Leeuwarden. We waren vorig jaar ook geweest en dat was heel goed bevallen, op de volgepropte herriecamping met twee douches voor iedereen na. Ik ben geen morning person and guess what? Ik ben ook geen om-vijf-uur-wakker-worden-van-een-trompet-person. En dus gingen we dit jaar unaniem op de stiltecamping staan. Dat klinkt alsof het voor bejaarden is, maar eigenlijk is het voor mensen die niet wakker willen worden van schreeuwende, dronken lolbroeken om vijf uur ’s nachts.

Nadat we ons hadden geïnstalleerd dronken we sinaasappel cocktails (er waren twee mensen jarig, hiep hiep hoera) en toen alle tentjes stonden gingen we op pad! We aten maïskolven (die waren er vorig jaar ook al, zoooooo lekker) en het eerste optreden dat we zagen was een Ethiopische band met dansers gecombineerd met een Nederlandse punkband. Ik denk dat iedereen in het publiek dat nog nooit gezien had, heel bijzonder, haha. Daarna kregen we een gebakken eitje aangeboden van Boer Bart (wie kent hem nog, van de Friese foodbloggerstour?). Ontzettend leuk dat ze me herkenden en Tom en ik vijf minuten later met een heerlijke boterham op een stro-baal zaten. Bloggen kan zo’n feestje zijn, zelfs tijdens een weekendje weg, haha.

Het laatste optreden van de avond was van Typhoon en ja hoor, hij deed het weer. Hele grasveld op zijn kop. Geweldig.

Op dag twee begonnen we de dag met een kopje thee en een uitgebreide ontbijt-picknick. Iedereen vertelde over dat ze ZO lekker hadden geslapen en dat de stiltecamping het beste idee ooit was geweest. Een stel blije ouwe sokken bij mekaar waren we. :D

Verder dronk ik bier en koffie, sprong ik eerst mijn beentjes eraf tijdens een concert van Nomadic Orchestra en later bij de Ben Miller Band. Er werd een Amerikaanse vlag in mijn haar geknoopt tijdens die laatste band en toen bleek dat iedereen me vervolgens heel makkelijk kon vinden (vind mij maar eens terug in een mensenmassa, ik ben een kaboutertje) heb ik die er maar ingehouden.

Op dag drie werden we wakker met regen, meh… Met zijn allen kropen we in de grootste tent die in ons kampje stond en begonnen aan een vijfgangen-ontbijt. Want er viel niet veel anders te doen om de tijd te doden. En iedereen moest zijn overgebleven eten kwijt, want niemand had zin om het weer terug naar de auto/trein te nemen. Ik heb volgens mij nog nooit zo hard andere mensen pakjes appelsap aangesmeerd, maar het is gelukt, ik ben ze allemaal kwijtgeraakt!

En na twee dagen feesten, hadden we niet veel energie meer over. Tom en ik kropen daarom in de meest knusse tent van het festival voor een optreden van Jack Bottleneck. Dat was een ontzettende verrassing. We gingen met twee vermoeide koppies naar binnen en kwamen er met een grote glimlach weer uit. De zon was inmiddels ook weer gaan schijnen. Bij het concert van Myles Sanko (wat een held) gingen onze regenlaarzen en sokken uit en dansten we in het natte gras. Wat kan een beetje zon en goeie muziek een hoop uitmaken zeg!

Als het even kan, zijn we er volgend jaar gewoon weer bij. De groep was leuk, de muziek goed en het eten heerlijk. En we waren zo weer thuis, yesss.

En kijk eens wie er blij was dat we weer thuis waren? Katten en tassen, het blijft een magische combinatie.

Op maandagochtend hadden we bijna niks meer in huis. We hadden nog een bodempje melk en een heel oud ei dat nog goed bleek te zijn (dat wist ik dankzij de ouderwetse watertest) maar de bloem was op, noooooo! Wat blijkt? Je kunt ook prima pannenkoeken bakken met zelfrijzend bakmeel. Ik maakte er eentje voor Tom die hij onderweg op de fiets naar zijn werk op kon eten. Girlfriend bonus points!

Op dinsdag kwam Sahar lunchen en vergaderen. Ze helpt me af en toe achter de schermen van teamconfetti, heel erg fijn. Er zijn weer plannetjes gesmeed. ;)

Het is eindelijk normaal zomerweer geworden! Zonder regen of hittegolf, gewoon lekker warm en constant. Elke avond dus eten in het park op een kleedje.

Aankomende week hebben we het HEEL erg druk en ik heb geprobeerd met man en macht om vooruit te werken. Ik kreeg het een beetje te kwaad toen ik te lang naar mijn enorme to do list keek en Tom heeft me toen met Mo in bad gestuurd. Mo heeft naast een fascinatie voor tassen ook een fascinatie voor bruisballen…

KATTENBONUS!